7 Eylül 2011 Çarşamba

biricik aşkım...

hastanede annenlesin... seni hep düşündüğümü ve yanında olduğumu bil. her şey yoluna girecek. sağlıkla çıkaracağız anneciği... iyi günde kötü günde seni hep çok seviyorum.

mutlulukla hüzün iç içe geçince...

güzel bir bayram dönüşü duygularıyla doluyken, hüzünle harmanlandı yüreğim. çocukluk günlerimden çıkıp gelen dingin bir yüz, sakin bir ses tonu, güzel bakan gözler, çalışkan, dürüst bir doktor, anlayışlı, güven veren, sıcak, samimi, içi dışı bir, dürüst, ömürlük bir eş, çok sevilen ve sayılan bir baba... şimdi gitti ama hep var olacak. ailesinin huzuru ve mutluluğu için var etti kendini, büyüttü aileyi, birbirine bağladı. gözlerimizden yüreğimize sıcacık duygularla akıyor şimdi. baba kaybetmenin ne demek olduğunu bilenler şimdi evlatlarının hislerini  iyi anlar. Ve eş kaybetmek... kimseye yaşatmasın... Onlar için sabır diliyorum şimdi, iç huzuru ve güç... dayanakları bol olsun...  Koray amca, rahat uyu... İyi ki tanımışız seni... herkesi mutlu ettin şu hayatta, şimdi arkanda bir sürü seven var. bu da bir ömre sığdırılacak en büyük hazine belki de...