''Sana ihtiyacim var, gel'' diyebilmekmis guclu olmak!

Bunca zaman bana anlatmaya calistigini, kendimi buldugumda anladim.
Herkesin mutlu olmak icin baska bir yolu varmis,
Kendi yolumu cizdigimde anladim.
Bir tek yasanarak ogrenilirmis hayat, okuyarak, dinleyerek degil.
Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim.
Yureginde ask olmadan gecen her gun kayipmis,
Ask pesinden neden yalinayak kostugunu anladim.
Aci doruga ulastiginda gozyasi gelmezmis gozlerden,
Neden hic aglamadigini anladim.
Aglayani guldurebilmek, aglayanla aglamaktan daha degerliymis,
Gozyasimi kahkahaya cevirdiginde anladim.

Bir insani herhangi biri kirabilir,ama bir tek en cok sevdigi, acitabilirmis,

Cok acittiginda anladim.

Fakat, hak edermis sevilen onun icin dokulen her damla gozyasini,
Gozyaslariyla birlikte sevincler terk ettiginde anladim.
Yalan soylememek degil, gercegi gizlememekmis marifet,
Yuregini elime koydugunda anladim.
''Sana ihtiyacim var, gel! '' diyebilmekmis guclu olmak,
Sana ''git'' dedigimde anladim.
Biri sana ''git'' dediginde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmis sevmek,
Git dediklerinde gittigimde anladim.
Sana sevgim simarik bir cocukmus, her dustugunde ziril ziril aglayan,
Buyuyup bana simsIki sarildiginda anladim.
Ozur dilemek degil, ''affet beni'' diye haykirmak istemekmis pisman olmak,
Gercekten pisman oldugumda anladim.
Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymis,
Sevgi dolu yureklerin gururu olmazmis,
Yuregimde sevgi buldugumda anladim.
Olurcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermis bir gun affedilmeyi,
Beni af etmeni olurcesine istedigimde anladim.
Sevgi emekmis,
Emek ise vazgecmeyecek kadar, ama ozgur birakacak kadar sevmekmis...

Can Yücel yazmis, ben de anlamli buldum, anlamaya calistim bu yaziyi... Anladim, anlami cozdum.