Elveda degil, sonra gorusuruz...

Prof. Ünsal Oskay (d. 1939, Şanlıurfa - ö. 17 Ekim 2009), Türk toplumbilimci. Kitle iletişim teorileri, popüler kültür, iletişim sosyolojisi ve kültür sosyolojisi konularında çok sayıda çalışması olan Oskay Türkiye'de iletişim bilminin kurucusu sayılmaktadır.

Google'da arattiginizda karsiniza cikan kelimeler bunlar. Oysa onun nefesini hisseden, sohbetinin tadını alan ogrencileri olarak cok daha fazlasini bilir, kendimizi sansli biraz da ayricalikli hissederiz. Bildiklerimizi her zaman onun kadar iyi ifade edemesek de...

Universite hayatimin unutulmaz yuzu ve sesi kulagimdan asla gitmeyecek ölümsüz kahramanı : Unsal Oskay, Unsal Hoca...

Dun sizi sonsuzluga ugurladik, sevmezsiniz belki ama hınca hınc dolu avluda, alkislarla... Alkisi belki de en cok hak eden, bilgi ve nukteyi ustalikla harmanlayan bir derya, bir deniz oldugunuz icin, icimizde duya duya, acımızı ellerimizden çıkarırcasına...

Bitti mi yani bir donem, yoksa zaman izafi, dunya tamamen bir illüzyon mu gercekten. Ders oncesi Gul Cafe'de "hayat dersi kabul ettigimiz" sohbetinize baslayip, cafeye "hocam biz sizi sinifta bekliyorduk" diye iceri dalan ogrencilerinize, "Ben basladim bile, oturun burada devam edelim" diyebilecek kadar hayatin icinde olan siz degil miydiniz? Simdi nerdesiniz? Bir yerlerde bilgiyi bosaltmaya devam ediyor musunuz? Ustalarin sakinmadan, comertce bilgiden kurtulmak istemesi bu yuzden mi, zamani kacirmaktan korkarcasina, telasla, toprak olup gitmeden kendinden cikartmak...

Theodore Adorno'yı tanimadan, anlamadan mezun olamazdi kimse dersinden ya da Marx'ı... Moby Dick'i yeniden kesfetmeden onu anlamazdiniz ya da populer kulture yabancilasmadan irdelemeyi becerebilmeyi...

Dersler ve kavramlar bir yanda dururdu hep ama insanlik hep on plandaydi. Adalet, vicdan, sonuna kadar dusundugunun arkasinda durabilmek.

Hayatin nesnesi degil, oznesi olabilirsek, ne mutlu bize... (Ref: "Yıkanmak İstemeyen Çocuklar Olalım". Yazar: Unsal Oskay)