Yeniden ben...

Uzunca bir aradan sonra, bloguma yeniden sahip cikmak adina buradayim... Yilin son gunu mu, yeni yilin ilk gününe bir kala mi bilemedim. Cok cesitli duygular icindeyim.

Sibel Atasoy demis ki: "yeni başlangıçların ancak kişinin radikal kararları ve bunları uygulama konusundaki sarsılmaz niyeti ile ilgili olabilir, artık dışardan dayatılan başlangıç ve sonlara ilişkin kendimizi kandıramaz olduk."

Ben de bu sene, ozellikle de sonlarina dogru kendim icin bir takim tohumlar ektim topragima, buyusunler, beni de buyutsunler diye... Yeni yilda, kendimde yesertiklerimle yenilenmek ve degismek umuduyla...


Bir süre sonra,
Bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki
İnce farkı öğrenirsin,

Ve aşkın yaslanmak,
Birlikte olmanın da güvende olmak
Anlamına gelmediğini öğrenirsin,

Ve öpücüklerin sözleşme
Ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye
Başlarsın,

Ve yenilgileri
Başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,
Bir çocuğun üzüntüsü ile değil, bir yetişkinin
Zarafeti ile,

Ve her şeyi
Bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin
Çünkü yarın ile ilgili her şey belirsizdir.

Bir süre sonra
Güneşin ışığının yakıcı olduğunu öğrenirsin
Eğer fazla maruz kalırsan

Bu yüzden,
Başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden
Kendi bahçeni yarat
Ve kendi ruhunu kendin süsle.

Ve göreceksin ki dayanıklısın…
Ve kuvvetlisin,
Ve değerlisin.

Veronica A. Shoffstall