Ablacığım dogum gunumde bana cok begendigim bir kolye almıştı. O kadar begendim ki boynumdan cikarmiyordum hic... Sonra bir sabah uyandıgımda nerede oldugunu hatırlayamadım. Cikarmis oldugumu hayal meyal biliyorum ama gozumde canlanmiyordu bir turlu... ilk gun aradim, uzuuun uzzzuuun... İşe gitmek gerektigi icin biraktim, ama aklim kolyede ve evde kaldi... Birkac saat is yerinde kafa yorduktan sonra aklima Doli geldi. Daha dogrusu Doli'nin cok kisa bir sure once yasadigi olay... Evlenirken anne ve babasinin taktigi, dogal olarak manevi degeri yuksek olan yuzugunu kaybetmisti ve cok uzulmustu. Aklima gelen şey ise annesinin ona verdigi bir "büyü" oldu.
"Bir ip parçası bul, düğüm at, evin kapılarindan birinin arkasina at"... Bunu yaparsan kaybettigin sey evdeyse mutlaka bulunurmus. İş yerinden hemen annemi aradim. Ona talimati verdim. Biraz umutlandım. Aksam yogadan sonra, yorgun argin, ac bilac eve dondukten sonra, bir arama macerasi daha basladi. Düğüm atilmis ip kapinin arkasinda, ben deli divare sagi solu arastiriyorum.
Bir yandan sinirlerim iyice bozulmus, soyleniyorum: "bu aptal anahtarlık yillardir burada, inatla kaybolmamis da, benim gül gibi kolyem niye sırra kadem basmis"... Bir yerden sonra aglamam geldi. Annem iceriden hık hık sesimi duyuyor. O anda kafamin içinde bir vizyon belirdi... Kolyeyi bulmusum annemin odasina gidiyorum ve ona dogru salliyorum "buldum, buldum" diye... Bu vizyonun ardından, 5 dakika falan sonra kolyeyi bulmus annemin odasina gitmis, salliyordum "buldum, buldum" diye... İlginc...
Ben ki Doli'ye "bu sana ders olsun, bak maddi seyler icin deger mi kendini uzmeye" diyendim, aynisini yasadim. Elbette maddi degil manevi degeri yonunden..."Buyuk soz soyleme" dedim kendi kendime... ve kolyeme kavustugum icin cok ama cok mutlu oldum. Darısı arayıp da bulamayanların başına...
(Kolye benimki degil, temsili ama benimki de yeni ay)
1 yorum:
ÇOK ENTERESAN GERÇEKTEN, BULMANA SEVİNDİM:)
Aynı şeyi ben de akşam evimde deneyeceğim, inşallah bende de başarılı olur...
Yorum Gönder