Bloglardaki yasağın kalktığı şu günlere...

kalbimizdeki zincirler hala sıkı sıkı, canımızı acıtıyor... uğruna kan dökenlerin yoktan var ettiği bir vatan ki şimdi kiraya verilmeyen bir avuç toprağa hasret kalmış... bir dünya ki, kaynakları tüketilen, en ufak deresine kadar zaptedilmiş... içim acıyor içim...

















18 Mart Çanakkale Şehitlerini Anma Günü'nde, hayatını vatanımıza adamış kutsal yürekler anısına...

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın, bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver! Bu sessiz yığın, bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda gördüğüm bu tümsek, Anadolu’nda,
istiklal uğrunda, namus yolunda, can veren Mehmed’in yattığı yerdir.










Deprem, tsunami ve ardından patlak veren nükleer felaket dolayısıyla cehennemden günler yaşayan japonya için hepimiz bir dakika gözlerimizi kapatıp acılarını paylaşalım... ve yenilerinin yaşanmasına engel olmak için nükleer tesislerin yapımına izin vermeyelim. ne ülkemizde ne de dünyanın herhangi bir yerinde...