Colette'in Chéri'si

Haftalarca once alip da vakit bulup yeni izleyebildigim Cheri (Aşkım), yillarca once kitabindan etkilendigim kadar basarili bir filme dönüşmüş. Colette'nin gözümü kirpmadan okudum kitabinda gozumde canlandirdigim tum karakterler ete kemige burunup beyaz perdede ruh ve bedene kavusmuslar adeta... Michell Pfeiffer oyunculugunun dorugunda ama gencliginin sonlarinda gibi gorundu bana... Ama bu ona bir eksi olarak yansimamis, (olgun kadına ovgu) yuceltmis adeta... 

Oyuncunun canlandırdığı Lea de Lonval, 20. yüzyıl başının kortezanlarından, yani prestijli erkeklerin metresliğini yaparak geçinen kadınlarından biri. Emekliliğe hazırlandığı bir dönemde meslektaşının 19 yaşındaki hercai oğlu Chéri’ye (Rupert Friend) tutuluyor, sonrasi malum, kalp sancisi ve aşk acisi... Cheri'nin yuzu Rupert Friend ise feminen durusu ve tutkulu ruh durumu ile filmin en basarili castlarindan ikincisi... 


Lautrec afişlerinden fırlamış gibi duran zayıf figürler, ince sigaralar, kibar Paris mahalleleri, kortezanların korseli kostümleri ve sefahat âlemlerindeki dumanaltı atmosfer... Film bana, bir tablonun içinde yaptigim sira disi yolculuktan eve geri donmusum hissi uyandirdi...


Ben filmi dusunurken Nuriye'cigim sabah elinde DVD'siyle gorundu. Bir film izledim bayildim diye. O da benim gibi etkisi altinda kalmis. "Aşk" romanindan sonra "Aşkım" filmiyle de telepatik durumumuzu pekiştirmiş olduk kendisiyle :)


Türk sinemasinda Eğreti Gelin filminden asina oldugumuz konu sizi de icine cekiverecek. İzlemeyi ihmal etmeyin derim ben.