Havuz sefalarimin sonu yaklasirken...

Ne cok sey var dusunecek. yalniz kaldigim anlar bu yuzden cok degerli. bugun havuzda yine neler geldi neler gecti kafamdan. anlam veremedigim, cozup sonuca ulastiramadigim, arayip konusup acikliga kavusturamadigim bir seyler var kafamda. her seye ragmen mutluydum bugun. ruzgarli ve gunesliydi hava. tekneler ve martilar dolasiyordu etrafta. bir sure tek basimaydim, evimin havuzunda gibi... tek basima yuzdum. yaz bitecek diye uzuluyorum bu nedenle. bu sene kendim icin yaptigim en iyi seydi havuz uyeligim. bana bu akli veren ibrahim eke'ye ne kadar tesekkur etsem az...

Hey gidi eski İstanbul heey!

Yarin hava bozmazsa yuzmeye basliyorum. hayatta beni en cok rahatlatan seylerden birini yapiyorum yani. hem zihnimi hem de bedenimi arindiracagina inandigim icin de cok heyecanliyim. havuzumun bir guzel tarafi da tuzlu su olmasi, sanki istanbul'un orta yerinde denize giriyormusum gibi...

Eskiler ne sansliymis, moda'dan, florya'dan, caddebostan'dan mis gibi giriyorlarmis denize.

Hey gidi istanbul hey! ne yaptik biz sana boyle?

Yaz ödevim...

Kızgın kumlardan serin sulara bırakabilmek kendini... ah ne hoş olur, ne derin bir özgürlük ve rahatlama hissi yaratır insanda. ben de yüzmek istemekle beraber havuz arayisimda henuz somut bir ilerleme kaydedememis bulunuyorum. kendime verdigim bir söz bu, yaz uyeligi yap kendine ve haftanin belirli gunleri yuz gonlunce. hem ruhunu ferahlat hem bedenini. hem form tut hem de yaz ödevini yerine getir. hadi bakalim bir yerde daha umudum var. hem de tam hayallerimdeki gibi. orasi olursa degmeyin havuz keyfime...